مسئولانی که نمی خواهند برای اجرایی کردن احکام دین از خود مایه بگذارند یا آنانکه اساسا اعتقادی به «حجاب الزامی» ندارند، این قبیل مسئولان
به این جمله بسیار علاقه دارند:«باید فکری کرد.» در حالی که وقتی دقت
کنیم می بینیم کمبود در فکر و برنامه ریزی نیست بلکه نقص عمده در بی
عرضگی یا کارشکنی آقایان در مرحله ی اجراست.
قوانین و برنامه های مختلفی برای حجاب طراحی شده و ما با نوعی تورم در
قوانین حجاب مواجهیم اما آنچه که مسئله ی اصلی است،عدم جدیت و ثبات
در اجرای کامل اینهاست.امر به معروف و نهی از منکر، آموزش، تعزیر و مجازات
متخلفین، برخورد با مروجین بدحجابی همان راهکار اسلام برای حجاب و همۀ
احکام دینی است که به دلیل عدم پیگیری و مطالبه مومنین، با سهل انگاری
مسئولان اجرا نمی شود.یکی از نمونه ها ی اخیر اینها رئیس قوه قضاییه بود
که گفته بود:«باید برای حجاب یک برنامه ی جامع تهیه شود» همان قوه قضاییه
ای که چندی است گویا اصلا جرمی به نام بدحجابی را فراموش کرده!
در حالی که این برنامه ی جامع پیشتر تهیه شده!!!!(مثل قانون ساماندهی مد
و حجاب یا قانون گسترش عفاف)
بنابراین «باید فکری کرد» یک مستمسک همیشگی برای پوشاندن ضعف در
اجراست. و در عوض آن باید گفت:
«باید اجرا کرد»!
