عاشورا را تاریخی است به پهنای تمام زمان ها و به وسعت تمامی مکان ها .

عاشورا عشقی است به فطرت ناب انسانی ، عشقی سرشار از باده زلال ایمان و خلوص و سرزندگی !

عاشورا تجلّی روح حقیقت طلب عشق ، در کالبد بی جان زمان است .

عاشورا همراهی سجّاده است با تیغ و تیر و شمشیر .

عاشورا دلباختگی زخم است و شمشیر ، فی لقاء الی الله .

عاشورا خط سرخی است بر پیکره هستی ،

خطی قرمز ، که تمام رفتار و سکنات را با محک حق می سنجد و از باطل جدا می کند . 

سره را از ناسره تشخیص می دهد .

و تو در گذار از تاریخ محدود عمر کوتاه خودت

با دست آویزی به این سرمایه گرانقدر بشریت ، در می یابی که :

راهت کدام است و چاهت کدام ؛ 

دوستت کیست و دشمنت چه کسی ست ؛

خیرت در چیست و شرّت در پشت کدام عمل پنهان گشته است ؛ 

عاشورا مرزی است به باریکی مویی که در چشم نیاید ؛ 

همان مرز معروف بین حق و باطل !

عاشورا به من آموخت که :

حق ، حق است اگر چه در اعمال و رفتار دشمنم جریان داشته باشد .

و باطل ، باطل است اگر چه در دستان نزدیک ترین خویشاوندانم قرار داشته باشد . 

امروز فرات ، حجاب من است که دشمنم نمی خواهد به آن برسم ، تا از زلال ترین چشمه های معرفتی آن سیراب شوم .

امروز فرات ، رابطه من با مخلوق است که در پشت چشمانی مادّی گرا اسیر شده است .

فرات دیروز ، تشنگی را در کام طفلان اهل بیت علیهم السّلام ریخت .

و فرات امروز ، جان های خسته از هجوم روز مرگی و پوچی را به ساحل آرامش الهی نوید می دهد ؛

اگر که دشمنان مان بگذارند و آب را سد نکنند !

همان ساحلی که روحت را تازه می کند و به دنبال کسی می گردی که تو را امر به معروف کند .

و هر از گاهی چند ، فطرت خواب تو را هم بیدار ،

با کمی نهی ، ز رفتار جفا آلوده !

« صبا ملکوتی »