آیة الکرسی :

 داستان نزول :

رسول اكرم (صلّي الله عليه و آله و سلّم ) فرمودند :

« چون خدای متعال خواست سوره ی حمد و آیه های شهدالله ( 18 و 19 آل عمران ) و قُل اللّهم ( 26 - 27 آل عمران ) و سوره توحید و آیة الكرسی را به زمین نازل كند ، همگی به عرش الهی چنگ زدند ؛ در حالی كه بین آن ها و خداوند حجابی نبود . »

سپس فرمودند : پروردگارا ما را به خانه پر گناه و به سوی كسانی كه عصیان و گناه می كنند می فرستی ؛ در حالی كه ما پاك و مطهّر هستیم . »

سپس خدای متعال فرمود : « به عزّت و جلال خودم سوگند ، هیچ كس شما را بعد از نماز نخواند ، مگر این كه او را در مرتبه بالای قدس جای دهم ؛ كه از نعمت های آن استفاده كنند و در هر روز 70 بار به او با نظر رحمت خود بنگرم و در هر روز 70 حاجت او را برآورم ، هرچند كه بسیار گناه كرده باشد كه كمترین آن دعاها و حاجت ها و آمرزش گناهان باشد . او را از هر دشمنی پناه می دهم و برای پیروزی بر هر دشمنی یاریش می دهم و مانعی به جز مرگ برای بهشت رفتن او نباشد . ( یعنی بعد از مرگ بلافاصله به بهشت می رود . )

بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ

اللّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ 

خداست که معبودى جز او نیست زنده و برپادارنده است .

لاَ تَأْخُذُهُ سِنَهٌ وَلاَ نَوْمٌ 

نه خوابى سبک او را فرو مى‏ گیرد و نه خوابى گران ،

لَّهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأَرْضِ

آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آن اوست .

مَن ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ

کیست آن کس که جز به اذن او در پیشگاهش شفاعت کند ؟

 یَعْلَمُ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلاَ یُحِیطُونَ بِشَیْءٍ مِّنْ عِلْمِهِ إِلاَّ بِمَا شَاء

آنچه در پیش روى آنان و آنچه در پشت‏ سرشان است مى ‏داند

و به چیزى از علم او جز به آنچه بخواهد احاطه نمى‏ یابند .

وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ وَلاَ یَؤُودُهُ حِفْظُهُمَا وَهُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ

کرسى او آسمانها و زمین را در بر گرفته و نگهدارى آنها بر او دشوار نیست

و اوست والاى بزرگ .

لاَ إِکْرَاهَ فِی الدِّینِ  قَد تَّبَیَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَیِّ

در دین هیچ اجبارى نیست  و راه از بیراهه بخوبى آشکار شده است  . 

فَمَنْ یَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَیُؤْمِن بِاللّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَهِ الْوُثْقَىَ لاَ انفِصَامَ لَهَا وَاللّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ

پس هر کس به طاغوت کفر ورزد و به خدا ایمان آورد به یقین به دستاویزى استوار

که آن را گسستن نیست چنگ زده است و خداوند شنواى داناست .

اللّهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُواْ یُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّوُرِ

خداوند سرور کسانى است که ایمان آورده ‏اند ،

آنان را از تاریکیها به سوى روشنایى به در مى ‏برد

 وَالَّذِینَ کَفَرُواْ أَوْلِیَآؤُهُمُ الطَّاغُوتُ یُخْرِجُونَهُم مِّنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ

و[لى] کسانى که کفر ورزیده ‏اند سرورانشان [ همان عصیانگران =] طاغوت اند

که آنان را از روشنایى به سوى تاریکی ها به در مى ‏برند . 

 أُوْلَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ

 آنان اهل آتش اند که خود در آن جاودان اند .