« يارب ترحمي كن بر قلب شرحه شرحه ! »

  آقا ! بيا كز اين دل ، افسانه اي نمانده

  سوداي خودستايي بر شانه اي نمانده

  آقا ! ببين كه اينجا ، غير از دل شكسته

  از جور عشق جامت  ، دُردانه اي نمانده

  سقا (ع) ! طلب كن از رب ، جام و ز مي بنوشان

  اين خستگان مسكين ، - ميخانه اي نمانده -

  شمع سراي هر كس ، چون آفتاب باشد

  شمع  سرا  فسرده ؛ پروانه اي نمانده

  اين كركسان ياغي ، هردم در انتظارند

  كاخر چه وقت بينند ، جانانه اي نمانده

  دارم اميد از رب ، كآيي به سوي خانه

  هرچند كز سرشكم ، كاشانه اي نمانده

   گل طالب چه باشد ، جز لحن شاد بلبل ؟

   اما دريغ بلبل ، در خانه اي نمانده

   يارب ! ترحمي كن بر قلب شرحه شرحه

   پيش از نواي آنكه : « پيمانه اي نمانده »!

   از غيبت امامم ، در اوج التهابم

  از جور هجر مهدي (ع) ، صبرانه اي نمانده

  با اين هجوم عشقت ، اي خوب آسماني!

  از قلب داغدارم ، ويرانه اي نمانده

در اين سراي هستي ، جز قلب پاره پاره

  ديگر دريغ حتي ، افسانه اي نمانده !

سروده : صبا ملكوتي