وَ ما خَلَقتَ الجِنَ و الانسَ الاّلِِيَعبُدُونَ  

 ما جن و انس را جز اينكه مرا پرستش كنند نيافريديم. ( ذاريات - 65 )    

و در اخبار حضرت داود عليه السلام وارد شده است كه خداوند متعال به او فرمود:

اى داود من دوست كسى هستم كه او نيز مرا دوست داشته باشد و همدم كسى مى‏ باشم كه او نيز همدم من باشد،

و مونس كسى هستم كه او نيز به ذكر من مانوس باشد،و رفيق و مصاحب كسى مى‏ باشم كه او نيز رفيق من باشد،

و كسى را بر مى‏  گزينم كه او نيز مرا بر گزيند ، و مطيع كسى هستم كه مرا اطاعت كند ،

و هر كس قلبا مرا دوست بدارد حيات و زندگانى اى به او مى‏ دهم كه به هيچ كس قبل از او ندادم،

و كسى كه حقيقتا در جستجوى من باشد مرا خواهد يافت، و كسى كه در پى غير من باشد هرگز مرا نخواهد يافت.

پس اى اهل زمين غرور و تكبر را از خود دور سازيد و به سوى كرامت و مصاحبت و مجالست و موانست من بشتابيد و با من مانوس شويد تا من نيز با شما مانوس شوم و به سوى محبت و دوستى شما بشتابم.

و خدايى تعالى به يكى از صديقين وحى كرد كه در ميان بندگان من كسانى هستند كه مرا دوست دارند و من نيز آنان را دوست مى‏ دارم، آنان به من مشتاقند ومن نيز به آنان اشتياق دارم آنان هميشه به ياد منند و من به ياد آنانم آنان به من نظر دارند و من هم با آنان نظر دارم اگر راه آنان را بپيمائى تو را نيز دوست مى‏ دارم و گرنه دشمنت خواهم شد.

آن صديق عرض كرد : پروردگارا علامت آنان چيست؟

خداوند فرمود: آنان در روز چشم به سايه مى ‏دوزند همانگونه كه چوپان مهربان چشم به گله خود مى‏ دوزد ،

و به آرزوى غروب آفتابند همان گونه كه پرنده به هنگام غروب به آرزوى بازگشت به لانه خويش است.

همين كه شب فرا مى‏ رسد و تاريكى آنها را در بر مى ‏گيرد و بسترها گسترده و تختخوابها برافراشته مى ‏گردد و هر دوستى با محبوب مورد علاقه خود خلوت مى‏ نمايد آنگاه آنان رو به من مى ‏ايستند و با كلام من مناجات مى‏ كنند و به راز و نياز مى‏ پردازند و به خاطر نعمتهائى كه به آنها داده ‏ام.

گاهى فرياد مى‏ زنند و گريه مى‏ كنند و گاهى ناله و شكايت مى‏ نمايند و اين را در حال نشسته و ايستاده و در حال ركوع و سجود انجام مى ‏دهند مى ‏بينم كه به خاطر من چه رنجى را تحمل مى‏ كنند و مى ‏شنوم كه از محبت من و در فراق چه شكايت‏ها دارند كمترين چيزى كه به آنها عطا مى‏  كنم سه چيز است :

1. قدرى از نور خودم را در دل آنان مى‏ اندازم كه در پرتو آن از من خبر مى ‏دهند همانگونه كه من از آنها خبر مى ‏دهم .

2. اگر آسمانها و زمين و آنچه در آنها است در ميزان عمل آنها باشد باز آن را براى آنان اندك مى‏ شمارم .

3. روى به سوى ايشان مى ‏كنم و كسى را كه من رو به او مى ‏كنم هيچ كس نمى ‏داند كه چه مى ‏خواهم به او عطا كنم. 

منبع : كتاب مسكن الفؤاد  شهيد ثاني