آیة الکرسی :

پاداش كسی كه آیت الكرسی را زیاد می خواند

عبدالله بن عوف گفته است : « شبی خواب دیدم كه قیامت شده است و من را آوردند و حساب من را به آسانی بررسی كردند . آنگاه مرا به بهشت بردند و كاخ های زیادی به من نشان دادند . به من گفتند : درهای این كاخ را بشمار ؛ من هم شمردم 50 درب داشت .

بعد گفتند : خانه هایش را بشمار . دیدم 175 خانه بود . به من گفتند : این خانه ها مال توست . آن قدر خوشحال شدم كه از خواب پریدم و خدا را شكر گفتم .

صبح كه شد نزد ابن سیرین رفتم و خواب را برایش تعریف كردم .

او گفت : معلوم است كه تو آیة الكرسی زیاد می خوانی . گفتم : بله ؛ همین طور است . ولی تو از كجا فهمیدی ؟

 گفت برای اینكه این آیه 50 كلمه و 175 حرف دارد . من از زیركی حافظه او تعجب كردم . آنگاه به من گفت :

« هر كه آیة الكرسی را بسیار بخواند ، سختی های مرگ بر او آسان می شود . »

بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ

اللّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ 

خداست که معبودى جز او نیست زنده و برپادارنده است .

لاَ تَأْخُذُهُ سِنَهٌ وَلاَ نَوْمٌ 

نه خوابى سبک او را فرو مى‏ گیرد و نه خوابى گران ،

لَّهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأَرْضِ

آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آن اوست .

مَن ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ

کیست آن کس که جز به اذن او در پیشگاهش شفاعت کند ؟

 یَعْلَمُ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلاَ یُحِیطُونَ بِشَیْءٍ مِّنْ عِلْمِهِ إِلاَّ بِمَا شَاء

آنچه در پیش روى آنان و آنچه در پشت‏ سرشان است مى ‏داند

و به چیزى از علم او جز به آنچه بخواهد احاطه نمى‏ یابند .

وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ وَلاَ یَؤُودُهُ حِفْظُهُمَا وَهُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ

کرسى او آسمانها و زمین را در بر گرفته و نگهدارى آنها بر او دشوار نیست

و اوست والاى بزرگ .

لاَ إِکْرَاهَ فِی الدِّینِ  قَد تَّبَیَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَیِّ

در دین هیچ اجبارى نیست  و راه از بیراهه بخوبى آشکار شده است  . 

فَمَنْ یَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَیُؤْمِن بِاللّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَهِ الْوُثْقَىَ لاَ انفِصَامَ لَهَا وَاللّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ

پس هر کس به طاغوت کفر ورزد و به خدا ایمان آورد به یقین به دستاویزى استوار

که آن را گسستن نیست چنگ زده است و خداوند شنواى داناست .

اللّهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُواْ یُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّوُرِ

خداوند سرور کسانى است که ایمان آورده ‏اند ،

آنان را از تاریکیها به سوى روشنایى به در مى ‏برد

 وَالَّذِینَ کَفَرُواْ أَوْلِیَآؤُهُمُ الطَّاغُوتُ یُخْرِجُونَهُم مِّنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ

و[لى] کسانى که کفر ورزیده ‏اند سرورانشان [ همان عصیانگران =] طاغوت اند

که آنان را از روشنایى به سوى تاریکی ها به در مى ‏برند . 

 أُوْلَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ

 آنان اهل آتش اند که خود در آن جاودان اند .