سلمان محمّدی

در صدر اسلام، به خاطر برابری مسلمانان به دستور پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم ) بین آنان پیمان اخوت بسته شد که سلمان نیز با «ابو درداء» پیمان اخوت بست.

اما ماندگاری نام سلمان در تاریخ از حضور او در جنگ خندق بود، هنگامی که سواران خزاعی در فاصله چهار روز از مکه به مدینه بودند و پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) را از حرکت قریش و سپاه عظیم عرب باخبر ساختند و نیز هنگامی که مسلمانان از پیمان‌شکنی یهود مطلع شدند، ابری از هراس بر فضای مدینه گسترده شد.

پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) بی‌ درنگ یاران خود را برای رایزنی فرا خواند.

گروهی بر آن بودند که از مدینه خارج شوند و هر جا با دشمن رو‌به‌ر‌و شدند، همان‌جا دست به شمشیر ببرند.

ناگهان سلمان فارسی جلو آمد و پیشنهاد تاریخی خود را مبنی بر اینکه به رسم ایرانیان در موقع جنگ، بر اطراف شهر خندقی حفر شود، را مطرح کرد و پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) پیشنهاد او را پذیرفتند.

در جریان جنگ خندق، بین مهاجر و انصار نزاع لفظی درگرفت که هر کدام سلمان را به خود نسبت می‌دادند در این میان پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) سخنی گفت که به این نزاع پایان داد؛

«سلمان منّا اهل البیت» (سلمان از اهل‌بیت من است) و به همین خاطر است که او را «سلمان محمدی» نیز می‌نامند.

ادامه دارد . . . 

http://www.shafaf.ir/fa/news/156482/