” جایگاه قلم در اسلام ”
سوگند خداوند در قرآن به نام قلم ، گویاترین شاهد بر شرافت و قداست آن است :
« ن وَ الْقَلَمِ وَ ما یَسْطُرُونَ؛ سوگند به قلم و آنچه نویسند . »
در جایی که خداوند ، صاحب هستی به آفریده ای از آفریده های خود قسم یاد می کند،
بشر در چه جایگاهی می تواند از ارج و منزلت آن سخن براند ؟
در نخستین ارتباط وحیانی رسول خدا صلی الله علیه و آله با مبدأ هستی در غار حرا،
سخن از قلم به میان می آید، تا جایی که خداوند خود را این گونه معرفی می کند:
« الَّذی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ؛ آن که با قلم آموخت . »
با سیری در زندگی پیامبر و امامان علیهم السلام می توان توجه و اهتمام عملی به نوشتن را از متن سیره آنان دریافت .
این قدرشناسی به حدی بود که گاه موجب آزادی اسیران کفار می گشت .
در صدر اسلام ، پس از پایان برخی جنگ ها، پیامبر دستور می فرمود اسیرانی که به ده نفر از مسلمانان خواندن و نوشتن بیاموزند، آزاد شوند .
این عمل در جامعه محروم از تمدن آن دوره ، زیباترین و مؤثرترین پیام برای ارج نهادن به جایگاه قلم و علم بوده و هست .
