وَ ما خَلَقتَ الجِنَ و الانسَ الاّلِِيَعبُدُونَ
ما جن و انس را جز اينكه مرا پرستش كنند نيافريديم. ( ذاريات - 65 )
و در اخبار حضرت داود عليه السلام وارد شده است كه خداوند متعال به او فرمود:
اى داود من دوست كسى هستم كه او نيز مرا دوست داشته باشد و همدم كسى مى باشم كه او نيز همدم من باشد،
و مونس كسى هستم كه او نيز به ذكر من مانوس باشد،و رفيق و مصاحب كسى مى باشم كه او نيز رفيق من باشد،
و كسى را بر مى گزينم كه او نيز مرا بر گزيند ، و مطيع كسى هستم كه مرا اطاعت كند ،
و هر كس قلبا مرا دوست بدارد حيات و زندگانى اى به او مى دهم كه به هيچ كس قبل از او ندادم،
و كسى كه حقيقتا در جستجوى من باشد مرا خواهد يافت، و كسى كه در پى غير من باشد هرگز مرا نخواهد يافت.
پس اى اهل زمين غرور و تكبر را از خود دور سازيد و به سوى كرامت و مصاحبت و مجالست و موانست من بشتابيد و با من مانوس شويد تا من نيز با شما مانوس شوم و به سوى محبت و دوستى شما بشتابم.
و خدايى تعالى به يكى از صديقين وحى كرد كه در ميان بندگان من كسانى هستند كه مرا دوست دارند و من نيز آنان را دوست مى دارم، آنان به من مشتاقند ومن نيز به آنان اشتياق دارم آنان هميشه به ياد منند و من به ياد آنانم آنان به من نظر دارند و من هم با آنان نظر دارم اگر راه آنان را بپيمائى تو را نيز دوست مى دارم و گرنه دشمنت خواهم شد.
آن صديق عرض كرد : پروردگارا علامت آنان چيست؟
خداوند فرمود: آنان در روز چشم به سايه مى دوزند همانگونه كه چوپان مهربان چشم به گله خود مى دوزد ،
و به آرزوى غروب آفتابند همان گونه كه پرنده به هنگام غروب به آرزوى بازگشت به لانه خويش است.
همين كه شب فرا مى رسد و تاريكى آنها را در بر مى گيرد و بسترها گسترده و تختخوابها برافراشته مى گردد و هر دوستى با محبوب مورد علاقه خود خلوت مى نمايد آنگاه آنان رو به من مى ايستند و با كلام من مناجات مى كنند و به راز و نياز مى پردازند و به خاطر نعمتهائى كه به آنها داده ام.
گاهى فرياد مى زنند و گريه مى كنند و گاهى ناله و شكايت مى نمايند و اين را در حال نشسته و ايستاده و در حال ركوع و سجود انجام مى دهند مى بينم كه به خاطر من چه رنجى را تحمل مى كنند و مى شنوم كه از محبت من و در فراق چه شكايتها دارند كمترين چيزى كه به آنها عطا مى كنم سه چيز است :
1. قدرى از نور خودم را در دل آنان مى اندازم كه در پرتو آن از من خبر مى دهند همانگونه كه من از آنها خبر مى دهم .
2. اگر آسمانها و زمين و آنچه در آنها است در ميزان عمل آنها باشد باز آن را براى آنان اندك مى شمارم .
3. روى به سوى ايشان مى كنم و كسى را كه من رو به او مى كنم هيچ كس نمى داند كه چه مى خواهم به او عطا كنم.
منبع : كتاب مسكن الفؤاد شهيد ثاني
