۱) آقای روحانی بازهم خطای علمی خود در مورد مفهوم منکر و معروف را تکرار می کند و
در ادامه ی صحبت های بی جای خود در همایش بانوی انقلاب، اینبار «فقر» را هم در کنار
«بیکاری» به عنوان مهمترین منکرات جامعه معرفی می کند . در حالی که اساسا منکر و
معروف در مورد اعمال انسان است و «بیکاری» و «فقر» یک وضعیت نامطلوب است
نه یک فعل انسانی !
مگر اینکه منظور ایشان این باشد که تلاش برای رفع فقر و تلاش برای رفع بیکاری یک معروف
بسیار مهم است . که در اینصورت اساسا چه ارتباطی به نیروی انتظامی دارد ؟چرا این مسئولان
اخیرا یادگرفته اند خود را در جایگاه مطالبه گری قرار دهند در حالی که در اصل اینها هستند که
«مسئولند» و باید پاسخگوی فقر و بیکاری باشند و اگر نهی از منکر و برخوردی در این زمینه ها
باید صورت گیرد در درجه اول باید به همین آقایان باشد.
۲-معلوم نیست آقای روحانی بر چه مبنای شرعی ، «ریا» را در کنار فقر و بیکاری به عنوان
اولویت ها معرفی می کند.و اساسا «ریا» که نه در قانون آمده و نه اساسا امری کاملا باطنی و
شخصی است چه ارتباطی به پلیس دارد؟! و بعلاوه جای انحرافات و منکرات مرتبط با غریزه
جنسی در این بین کجاست ؟ همان منکراتی که بنیاد بسیاری از تمدن ها و از جمله تمدن
اسلامی اندلس را بر باد داد . همان غریزه ای که دارای آن حد از درجه ی اهمیت است که حتی
برخی از علمای غیردینی از آن به عنوان مبنای تحولات تاریخی بشر نام می برند .
متأسفانه رنگ و بوی انتخاباتی و حرف های عوام پسندانه در این صحبت ها به خوبی دیده می
شود.
