« باد صبا »

   نسیم آمد ولی این بار ، پیغامی نیاورد 

از آن عاشق کش عیّار ، پیغامی نیاورد

به بوی آن که شاید ، بویی از دلدار می آرد

به ایوان رفته ام بیمار ، پیغامی نیاورد

تمام عاشقان امروز ، سهم خود گرفتند

چرا باد صبا از یار ،  پیغامی نیاورد ؟

مگر پیغام خود را دست طوفان داده بُد ، دوش ؟

که هدهد هم از آن خَمّار ، پیغامی نیاورد 

یقین باد از جمال سیرتش ، سرمست گردید 

ز خود بیخود شد از مه پار پیغامی نیاورد !

صبا ملکوتی