حضرت سلمان (ع) پس از رحلت پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلم)

او از جمله تعداد معدودی بود که در تدفین رسول خدا ( صلی الله علیه و آله و سلم ) شرکت کرد و بر بدن آن حضرت نماز خواند و از جمله صحابه‌ای بود که در بدو امر با ابوبکر بیعت نکرد تا زمانی که او را مجبور کردند.

وی از شیعیان خاص و یاران حضرت علی ( علیه السلام ) است. سلمان در زمان خلافت عمر حضور مستمری در فتوحات مسلمانان و جنگ‌های فتح ایران داشت و در فتح مدائن با مردم شهر مذاکره کرد و آنان پذیرفتند که جزیه بپردازند.

مدائن یکی از شهرهای خرم و افسانه‌ای و پایتخت ساسانیان در ایران قبل از اسلام بود که به دست مسلمانان فتح شد.

خلیفه دوم با مشورت حضرت علی ( علیه السلام ) سلمان را پس از «حذیفة بن یمان» حاکم مدائن کرد که به احتمال بسیار هم‌ زبانی سلمان با مردم مدائن دلیل این انتخاب بود.

مردم مدائن در حالی که از قبل با سلمان آشنایی داشتند ؛ ولی انتظار حاکمی جوان و کار آمد را می‌کشیدند و به همین دلیل برای استقبال از حاکم جدید در دروازه شهر مدائن جمع شده بودند.

آنها دیدند که پیرمردی اسب‌ سوار وارد مدائن شد و نه بر اسب ویژه سوار شد و نه به کاخ سلطنتی رفت ؛

بلکه به سوی خانه کوچکی در کنار مسجد رفت و آنجا را اقامتگاه خویش قرار داد و به اداره امور مشغول شد.

او در ایام حکومت خود، بیت‌المال را صرف مردم و حتی حقوق شخصی خویش را به نفع جامعه و نیازمندان خرج می‌کرد.

سلمان با الهام از شیوی پیامبر ( صلی الله علیه و آله و سلم ) مسجد را مرکز تعلیم، تربیت، تزکیه، هدایت و پایگاه فعالیت‌های اجتماعی ساخت و خود در مسجد برای مردم سوره یوسف را تفسیر می‌کرد تا در سایه آن، مردم با درس‌های عفت، صداقت و شیوه درست حکومت آشنا شوند.

ادامه دارد . . .

http://www.shafaf.ir/fa/news/156482/