نکته اول اینکه به فرض هم چنین ایرادی وارد باشد، باید در جهت رفع

آن تلاش کرد نه تحقیر اهمیت مسئلۀ حجاب.

چون توجه به حجاب مانع توجه به منکرات مسئولان نشده که نسبت به توجه

زیاد به مسئله حجاب خرده بگیریم. به عبارت دیگر نقص این طرف را باید جبران

کرد نه اینکه طرف دیگر را زائد بدانیم.

اما پاسخ اصلی ما این است که واقعیت مسئله به آن شدتی که دشمنان و

دوستان ناآگاه نشان می دهند نیست.درست است که هم منکراتی که در

بین مردم هست و هم منکراتی که در بین مسئولان است هردو باید مورد توجه

و نهی از منکر مومنین قرار گیرد اما نکته ای که مورد غفلت ایرادکنندگان قرار

گرفته اینست که در هر یک از این عرصه ها، شکل نهی از منکر باید متناسب

با آن باشد. آیا می توان انتظار داشت که یک حزب اللهی همان گونه که به یک

زن بدحجاب تذکر لسانی می دهد ، بلند شود و به ساختمان ریاست قوه

قضاییه برود و رییس قوه را حضورا در مورد تبعیض در برخوردها مورد نهی از

منکر قرار دهد؟ و به همین شکل در مورد سایر مسئولان و مقامات.معلوم

است که اینطور نیست.بنابراین اصل نهی از منکر هم نسبت به مردم و هم

نسبت به مسئولان جاری است اما با شیوه ای متناسب با خود.امروز زبان

گویای جامعه اسلامی برای تذکر به مسئولان رسانه های جمعی و صاحبان

تریبون هستند.صدا و سیما، سایت های خبری ملی و استانی، روزنامه های

ملی و استانی و صاحبان تریبون هایی مثل ائمه جمعه،مراجع و علما و

خطبای مشهور، و اساتید و صاحب نظران مطرح هستند که بار اصلی این

رسالت را برعهده دارند فلذا چون امر به معروف و نهی از منکر واجب کفایی

است با حضور فعال رسانه ها و صاحبان تریبون، نقش توده های مذهبی و

حزب اللهی در این عرصه کمرنگ تر می شود.بر خلاف عرصه منکرات مردمی

که آنجا لازم است که نهی از منکر از طرف خود مردم و چهره به چهره

باشد.اگر چه همین توده های مذهبی هم باز بیکار ننشسته و در قالب وبلاگ

ها و شبکه های اجتماعی و بعضا برگزاری تجمعات اعتراضی در موقعیت های

مختلف به نهی از منکر مسئولان پرداخته اند.

منبع : eslahtalab