دومین شهید محراب :

شهید راه فضیلت، آیت الله سید اسدالله مدنی، در شمار عالمانی است که از عمر شریف خود در راه احیای معارف اسلامی و نشر فرهنگ اهل بیت علیهم السلام بهره برد و در سنگرهای گوناگون، به ستیز با جهل و تباهی و ستم پرداخت.

وی از جوانی قدم در راه مبارزه با طاغوت نهاد و در این راه، دستگیری ها و تبعیدهای مداوم را به جان خرید. در سال های دوری از وطن و زندگی در نجف اشرف، جاذبه معنوی او، روشن ضمیران حقیقت جو را همانند پروانه های عاشق، گرداگردش جمع کرد و آنان را از محضر پر فیضش سیراب ساخت.

هم زمان با اوج گیری قیام مردمی در خرداد 1342 و تبعید امام خمینی رحمه الله به نجف اشرف، همواره مدافع امام بود و در کنار آن رهبر فرزانه، در پاسداری از اسلام کوشید.

وی پس از انقلاب نیز در کنار امام و یاران گران قدرش، در حفظ آرمان های نظام اسلامی و دفع توطئه های دشمنان نظام، عاشقانه تلاش می کرد. شهید مدنی، در طول زندگی پرثمرش، خدمات ارزنده ای به اسلام و ملت ایران در نقاط مختلف کشورمان به یادگار گذاشت و سرانجام به دست منافقان کوردل، در محراب نماز جمعه به شهادت رسید.

تولد و تحصیلات :

آیت اللّه سید اسدالله مدنی دهخوارقانی، در سال 1293، در روستای آذرشهر یا دهخوارقان، از توابع تبریز پا به عرصه وجود نهاد. در چهار سالگی مادر و در شانزده سالگی پدر خود را از دست داد و دوران کودکی را با رنج و سختی به پایان رسانید.

سیداسدالله در اوایل جوانی، به سلک طالبان علم و کمال راه یافت و دروس ابتدایی را در حوزه علمیه یزد فرا گرفت. قلب لبریز از عشق و شعف به معارف اسلامی، او را واداشت که سال ها در کنار بارگاه فاطمه معصومه علیهاالسلام ؛ ماندگار شود و از محضر بزرگان دانش فقه و اصول بهره مند گردد.

وی مدتی در محضر استادانی چون آیت الله حجت کوه کمری، آیت الله سیدمحمدتقی خوانساری و چهار سال در محضر امام خمینی رحمه الله حضور یافت و از درس های فلسفه، عرفان و اخلاق ایشان بهره فراوان برد و همین کلاس های درس سبب شد عشقش به حضرت امام فزونی یابد.

پس از آن، سال های هجرت از وطن را در کنار بارگاه قدسی امام علی علیه السلام ، زانوی ادب بر زمین نهاد و شب و روز در فضای آکنده از معنویت حوزه علمیه نجف، از دانش و معارف بزرگانی چون آیت الله حکیم، آیت الله سیدابوالحسن اصفهانی و آیت الله عبدالهادی شیرازی بهره برد تا سرانجام به درجه اجتهاد رسید.

آغاز مبارزات :

آیت الله مدنی افزون بر استعداد خاصی که در زمینه تحصیل از خود نشان می داد، مبارزی بی امان و سازش ناپذیر بود. وی پس از چندین سال دوری از وطن، در سال 1331، با کوله باری از دانش از نجف اشرف به زادگاه خود بازگشت.

او که از جوانی همت خود را در راه مبارزه با ستم و فساد قرار داده بود، در نخستین برخورد آشکار با رژیم طاغوتی، مردم را به مقابله با تولید و فروش محصولات کارخانه بزرگ مشروب سازی آذرشهر تشویق کرد و خواستار برچیده شدن فوری این کارخانه شد. وی در سخنرانی، با تهدید مزدوران رژیم پهلوی گفت که پانزده روز مهلت دارند تا کارخانه مشروب سازی را از آذرشهر بردارند. در غیر این صورت، مردم بساط آن را برخواهند چید و هر کس در این راه کشته شود، شهید است. در آن سال های سیاه که هیچ فریادی بلند نمی شد و هیچ ندایی برای دفاع از اسلام و مسلمانان برنمی خواست، این تهدیدها و سخنرانی ها، از کسی جز مدنی ساخته نبود.

http://www.hawzah.net/fa/magazine/view/3282/4955/42540