روحانی روز یکشنبه در همایش تجلیل از بانوی انقلاب صحبت های زیادی داشت اما یکی دو دقیقه از این سخنرانی را باید قسمت سیاه این سخنرانی دانست.جایی که روحانی بی توجه به حساسیت و شکنندگی مسئله حجاب، به تحقیر اندک تلاش هایی که برای نهی از منکر بدحجاب ها می شود،می پردازد تا اراده ی جامعه مذهبی علیه بدحجابی را سست کند و زبان منافقان و معاندان را دراز علیه امر به معروف و نهی از منکر دراز کند. آقای روحانی می گوید: «متأسفانه در جامعه امروز ما نهی از منکر را فقط در برخی از خیابان‌ها و آن هم علیه زنان است و بس؛ امروز بزرگترین منکر ما بیکاری در جامعه و کم‌آبی است و بزرگترین معروف ما توسعه اقتصادی کشور است. چطور منکر و معروف اینقدر مقامش پایین آمد و کی منکر و معروف را از مسائل اصلی اجتماعی به چند فرع تنزل داد البته فروع اسلام هم مهم است.» در این بین اما آقای روحانی دچار آشفته گویی های متعددی می شود از جمله: ۱-عوامانه ترین قسمت صحبت های رییس جمهور آنجایی است که می گوید:«بزرگ ترین منکر ما بیکاری در جامعه و کم آبی است» افراد مطلع می دانند که اساسا معروف و منکر و حرام و واجب از نظر فقهی در مورد «افعال و اعمال » انسان بکار می رود.بنابراین «کم آبی» چگونه می تواند منکر باشد! در حالی که کم آبی یک وضعیت طبیعی است و البته ناگوار.ولی یک عمل نیست که منکر تلقی شود. ۲- اشتباه فاحش دیگر در صحبت های آقای روحانی- که واقعا عجیب است-خلط مفهوم «فرع» در ادبیات فقهی با معنای عرفی آن است. «فروعات» در ادبیات فقهی به معنای هر آنچه در حوزه ی احکام عملی دین قرار می گیرد بکار می رود و به عبارت دیگر « تعالیم آیین اسلام، دارای دو بخش اعتقادی و عملی‌اند. بخش اعتقادی، از اصول دین و مذهب سخن می‌گوید و بخش عملی، از فروع دین. بخش دوم را از آن رو «فروع» خوانند که در برابر «اصول» جای دارد،نه از آن رو که اهمّیّت ندارد. از این رو، پایبندی به فروع دین نیز- همچون اصول دین- واجب است.»(دانشنامه ویکی فقه) .اما در عرف ، تعبیر فرع به معنای غیرمهم در مقابل اصل یعنی مهم بکار می رود و این معنا ارتباطی با فروعات در دین ندارد.با این حساب اگر بخواهیم از مسائل اصلی و مهمات جامعه سخن بگوییم داخل در همین مجموعه فروع دین است نه آنکه بگوییم اینها که فروع است(به معنای غیرمهم) پس اصول چیزهای دیگری است! ۳-و بالاخره سومین نکته ی نابجا در این قسمت از صحبت های آقای روحانی، نوع توصیف ایشان از «امر به معروف و نهی از منکر» است.متأسفانه آقای روحانی بدون ملاحظه هجمه های همه جانبه علیه پیکر نحیف امر به معروف و نهی از منکر، به انتقاد از توجه زیاد به نهی از منکر زنان بدحجاب می پردازد و تذکر لسانی را با تعبیر«علیه زنان» یاد می کند!
خلاصه
روحانی در ادامه سخنان خود تصریح کرد: متأسفانه در جامعه امروز ما نهی از منکر فقط در برخی از خیابان‌ها و آن هم «علیه زنان» است و بس؛ امروز بزرگترین منکر ما بیکاری در جامعه و کم‌آبی است و بزرگترین معروف ما توسعه اقتصادی کشور است. چطور منکر و معروف اینقدر مقامش پایین آمد و کی منکر و معروف را از مسائل اصلی اجتماعی به چند فرع تنزل داد البته فروع اسلام هم مهم است. این سخنان با اعتراض سایت «مرکز تخصصی آموزش و احیای واجب فراموش شده» مواجه شد: www.aamerin.ir/fa/?p
خلاصه
آشفته گویی روحانی برای به حاشیه راندن حجاب
«روحانی در ادامه سخنان خود تصریح کرد: متأسفانه در جامعه امروز ما نهی از منکر را فقط در برخی از خیابان‌ها و آن هم علیه زنان است و بس؛ امروز بزرگترین منکر ما بیکاری در جامعه و کم‌آبی است و بزرگترین معروف ما توسعه اقتصادی کشور است. چطور منکر و معروف اینقدر مقامش پایین آمد و کی منکر و معروف را از مسائل اصلی اجتماعی به چند فرع تنزل داد البته فروع اسلام هم مهم است.»
۱-عوامانه ترین قسمت صحبت های رییس جمهور آنجایی است که می گوید:«بزرگ ترین منکر ما بیکاری در جامعه و کم آبی است»
افراد مطلع می دانند که اساسا معروف و منکر و حرام و واجب در مورد «افعال و اعمال » انسان بکار می رود.بنابراین «کم آبی» چگونه می تواند منکر باشد! در حالی که بی آبی یک وضعیت طبیعی است و البته ناگوار.ولی یک عمل نیست که منکر تلقی شود.
۲-بیکاری هم همین اشکال را دارد.مگر اینکه منظور ایشان «بیکاری عمدی» و تنبلی افراد باشد که البته در اسلام حرام نیست مگر اینکه این تنبلی و بیکارگی مقدمه ی یک حرامی مثل بی خرجی ماندن خانواده باشد.ولی احتمالا منظور آقای رییس جمهور «ایجاد بیکاری» یا «بیکاری زایی» است.که البته امری کلی و مبهم است و اصلا مصادیق واضحی ندارد که از مردم بخواهیم نهی از منکر کنند.جز یک چیز و آن سوءتدبیرهای مسئولان و کارگزاران است که موجب «بیکاری زایی» شود که در ادامه توضیح می دهیم نهی از منکر در این زمینه ها شیوه ای متناسب با خود دارد و نباید با بدحجابی مقایسه شود. و احتمالا منظور آقای رییس جمهور از کم آبی هم «سوءتدبیرها و اسراف های موجد کم آبی» است.
۳- اشتباه فاحش دیگر آقای روحانی، که واقعا عجیب است، خلط مفهوم «فرع» در ادبیات فقهی با معنای عرفی آن است.
«فروعات» در ادبیات فقهی به معنای هر آنچه در حوزه ی باید و نبایدهای دینی قرار می گیرد بکار می رود و به عبارت دیگر « تعالیم آیین اسلام، دارای دو بخش اعتقادی و عملی‌اند. بخش اعتقادی، از اصول دین و مذهب سخن می‌گوید و بخش عملی، از فروع دین. بخش دوم را از آن رو «فروع» خوانند که در برابر «اصول» جای دارد،نه از آن رو که اهمّیّت ندارد. از این رو، پایبندی به فروع دین نیز- همچون اصول دین- واجب است.»(دانشنامه ویکی فقه) .اما در عرف ، تعبیر فرع به معنای غیرمهم در مقابل اصل یعنی مهم بکار می رود و این معنا ارتباطی با فروعات در دین ندارد.با این حساب اگر بخواهیم از مسائل اصلی و مهمات جامعه سخن بگوییم داخل در همین مجموعه فروع دین است نه آنکه بگوییم اینها که فروع است(به معنای غیرمهم) پس باید در جای دیگری سراغ اصول برویم!!
جالب است که آقای روحانی با این که یک روحانی است بین این دو مفهوم مغلطه می کند و مدعی می شوند که باید به مسائل اصلی اجتماعی بیشتر پرداخت.که منظورشان از مسئله ی اصلی ، توسعه اقتصادی است در حالی که در اسلام همواره رشد معنوی، اصل تلقی شده و توسعه اقتصادی هم به واسطه نقشی که در رشد معنوی انسان دارد، ارزش و اهمیت دارد.
در واقع مسائل اصلی و مصالح ضروری جامعه همان فروعات اسلام هستند نه چیزی غیر از آن و یکی از این فروعات اسلام این است که حکومت وظیفه دارد جامعه را از نظر اقتصادی «آباد» کند و این هم یکی از فروعات(احکام عملی) اسلام است در کنار سایر فروعات.
۳- اشتباه دیگر آقای روحانی که البته امروزه بسیار رایج است، این است که ایشان تصور می کنند، اگر نهی از منکر در مورد همه ی منکرات واجب است، لزوما در مورد همه ی آن ها به یک شکل باید اقامه شود و آن تذکر لسانی حضوری است.در حالی که اینطور نیست و نهی از منکر ممکن است در مورد مسائل مختلف، شیوه های متناسب با خود داشته باشد.
نهی از منکر در مورد منکراتی که از سوی حکومت و مسئولان و کارگزاران صورت می گیرد، بیشتر توسط رسانه های جمعی و صاحبان تریبون صورت می گیرد و شیوه تذکر لسانی حضوری در این مسائل کارآمد نیست در حالی که در مورد منکرات مردمی لازم است که خود مردم، چهره به چهره و حضورا به یکدیگر تذکر دهند.بنابراین این کج فکری خود آقای روحانی است که هنوز نمی داند نهی از منکر فقط آن تذکری که در خیابان به خانم بدحجابی داده می شود نیست بلکه آن هایی که در خبرگزاری ها و روزنامه ها و تریبون ها به عملکردهای سیاسی و اقتصادی و فرهنگی او انتقاد می کنند هم ناهی از منکرند که البته بارها با توهین های آقای روحانی مواجه شدند!
۴- همه می دانند که تحقیر مسئله حجاب، به شدت رنگ و بوی انتخاباتی دارد! آقای روحانی هم مثل رییس جمهور قبلی روی رأی قشر بدحجاب سرمایه گذاری ویژه ای کرد و می کند.بنابراین مجبور است هر چند وقت یکبار به آن ها موج مثبت بدهد.وگرنه مسئله پوشش(خواه حجاب را قبول داشته باشیم یا عریانی را) با غریزه ی جنسی گره خورده است.یعنی اهمیت مسئله ی پوشش به اندازه ی اهمیت غریزه ی جنسی است !
منبع : eslahtalab 94/1/24
