20 - القُرآنُ هُوَ الدَّواءُ .

قرآن است كه شفاى درد است ؛

مصطفى گفت خواجه دو جهان                      هست هر درد را دوا قرآن

 گويند كه [ حضرت ] مصطفى ( صلّي الله عليه و آله و سلّم ) اين خبر بدان سبب گفت ،

كه قومى از اصحاب وى به جائى مى ‏رفتند .

در راه به نزديك قبيله‏ اى رسيدند از عرب ؛

فرود آمدند و از ايشان چيزى خواستند كه بخورند ،

ايشان چيزى ندادند .

ساعتى بر آمد ؛ از آن قبيله شخصى بيرون آمد و اصحاب را گفت كه :

رئيس ما را مار گزيده است و سخت بى آرام شده است و بر زمين قرار نمى‏ گيرد ،

به نزديك شما چيزى باشد كه بدان راحت وى باشد ؟

 از اين جماعت اصحاب ، مردى گفت كه :

من افسونى مى ‏دانم كه شفاى وى مى ‏شود ، وليكن ما از شما مهمانى خواستيم نداديد ،

مرد گفت : هر كه اين رنج از وى بردارد ( او را يك گله گوسفند به مزد مى ‏دهيم )

آن صحابى برخاست و به نزديك مار گزيده آمد و  فاتحة الكتاب برخواند و باد بر جاى زخم دميد ،

مار گزيده در حال شفا يافت و بياراميد .

گله گوسفند به مزد بدادند .

جماعت اصحاب خواستند كه قسمت كنند .

خداوند افسون منع كرد و گفت :

بيا تا به نزديك [ حضرت ] مصطفى ( صلّي الله عليه و آله و سلّم  ) رويم ؛

آن كنيم كه رسول ( صلّي الله عليه و آله و سلّم )  فرمايد ،

چون به نزديك [ حضرت ] رسول ( صلّي الله عليه و آله و سلّم )  رفتند و حال ، باز گفتند ؛  

[ حضرت ] رسول ( صلّي الله عليه و آله و سلّم )  فرمود كه : قسمت كنيد و مرا نيز نصيبى دهيد .

اين خبر دليل است كه هر آنچه به مزد آموزيدن ستانند حلال باشد .

شهاب الأخبار ، قاضی قضاعی ( ره )