امام حسین علیه السلام در قرآن :
اگر قرآن سیّدالكلام است ، امام حسین سیّد الشّهدا است .
اگر در دعاى 42 صحیفه ى سجادیه درباره ى قرآن میخوانیم : «و میزانُ قِسط »
در زیارت امام حسین علیه السّلام میخوانیم : « اشهد انّك امرتَ بالقسط »
اگر قرآن موعظه ى پروردگار است : « موعظة من ربّكم »
امام حسین علیه السّلام در عاشورا میفرماید: عجله نكنید تا شما را به حقّ موعظه كنم . «لا تعجلوا حتّى اعظكم بما یحقّ لكم»
اگر قرآن مردم را به رشد هدایت میكند : «یهدى الى الرّشد»
امام حسین علیه السّلام نیز میفرماید: من شما را به راه رشد و سعادت دعوت میكنم : «ادعوكم الى سبیل الرشاد»
اگر قرآن عظیم است : «و القرآن العظیم »
امام حسین علیه السّلام نیز سوابق عظیمى دارد : «عظیم السوابق»
اگر قرآن حقّ و یقینى است : «و انّه لحقّ الیقین »
در زیارت امام حسین علیه السّلام نیز میخوانیم : آن قدر صادقانه و خالصانه عبادت كردى كه به درجه ى یقین رسیدى :
« حتّى اتاكَ الیقین »
اگر قرآن مقام شفاعت دارد : « نعم الشفیع القرآن »
امام حسین علیه السّلام نیز مقام شفاعت دارد : «وارزقنى شفاعة الحسین »
آرى ، امام حسین علیه السّلام ، قرآنِ ناطق و سیمایى از كلام الهی است !
استاد سید مرتضی پورایوانی
