چه روزها که یک به یک . . . غروب شد نیامدی

چه بغض ها که در گلو . . . رسوب شد، نیامدی

خلیل آتشین سخن . . . تبر به دوش بت شکن

خدای ما دوباره سنگ و چوب شد . . . نیامدی

برای ما که خسته ایم و دلشکسته ایم . . . نه

ولی برای عده ای . . . چه خوب شد نیامدی !