و علم ءادم الأسماء كلها¹ . 

اسماء حسنى

جميع ماسوى ‏الله ، اسماى حقند . همه ، از آثار وجود واجب است . در بين اسماى حق ، انبيا و اوليا و ولات و صلحا ، اسماى حسناى حقند ، اسماى كامل حقند.  اين‏ها ، علاوه بر اين كه از وجود بارى تعالى خبر مى‏ دهند ، از صفات ، حكمت و رأفت حق تعالى نيز خبر مى ‏دهند .

 علوم اين‏ ها ، علوم الهى است ، قدرت شان ، قدرت الهى است ، شفقت شان ، شفقت الهى است ، حكمت شان ، حكمت الهى است .

علوم طبقه انبيا و اوليا، در هدايت بشر صرف مى ‏شود ؛ چنان كه اين چنين كرده ‏اند .

آن‏ها علومشان صرف ماده نمى ‏شود . آن‏ها نيازى به ماديات ندارند ، به مخلوقات خدا احتياجى ندارند . كسى كه احياى موتى مى‏ كند ، به بندگان خدا حاجت ندارد . بندگان خدا به او احتياج دارند . لذا علم اين طبقه صرف هدايت بشر مى‏ شود.  بشر هم روى افكار ناقصش مى ‏گويد : ما با آن‏ها چه فرقى داريم ؟ آن‏ها مى ‏خواهند بر ما آقايى كنند .

بايد گفت : كسى كه سيادت بر شمس و قمر دارد ، سيادت بر جميع عوالم دارد ، به اين بشر احتياجى ندارد . ولى بشر به حسب افق افكار خودش ، اين طور قضاوت مى ‏كند .

—————————————————————————–

1 . سپس علم اسماء [علم اسرار آفرينش و نامگذارى موجودات] را همگى به حضرت آدم (ع) آموخت . سوره بقره ، آيه 31 .

برگرفته از كتاب :

سلوك معنوى ، حضرت آية‏ الله بهاء الدّينى ـ قدس الله سره .

تدوين و ويرايش : اكبر اسدى ، گفتار : 1 .