مرغ‌باغ‌ملکوتم،نیم‌از‌عالم‌خاک؛چندروزی‌قفسی‌ساخته‌اندازبدنم؛ای‌خوش‌آن‌روزکه‌پروازکنم‌تابرِدوست...

« مرغ باغ ملکوت »

دین حداکثری

23 مهر 1394

 

<span >مدت: 6دقیقه |دریافت با کیفیت: [پایین(851KB) | متوسط(2.79MB) | خوب(8.28MB)]

 

 

نمایش دین حداکثری از امام حسین(ع)





مطلب قبلی
مطلب بعدی
 1 نظر

موضوعات: دفاع مقدس, اهل بیت عصمت و طهارت, آژیر قرمز, اسلام ناب, امر به معروف و نهی از منکر, مناسبت های مذهبی, شیطان بزرگ, بصیرت دینی, سبک زندگی دینی, کمپین شاگردان مکتب امام صادق علیه السلام, چند رسانه اي لینک ثابت

نظر از: صالحی [عضو] 
صالحی

از روزی که در نهر جانمان فرات سوز و علقمه عطش جاری ساخته اند،از شبی که در پیاله دلمان شربت گوارای ولایت ریخته اند،دلمان یک حسینیه پر شور است.

در حسینیه دلمان، مرغهای محبت سینه می زنند و اشکهای یتیم در خرابه چشم، بی قراری می کنند.

سینه ما تکیه ای قدیمی است، سیاهپوش با کتیبه های درد و داغ، که درب آن با کلید « یا حسین » باز می شود و زمین آن با اشک و مژگان، آب و جارو می شود.

ما دلهای شکسته خود را وقف اباعبدالله کرده ایم و اشک خود را نذر کربلا، و این « وقفنامه » به امضای حسین رسیده است.

صبحها وقتی سفره عزا گشوده می شود، دل روحمان گرسنه عاطفه و تشنه عشق می شود. ابتدا چند مشت «آب بیداری » به صورت جان می زنیم تا «خواب غفلت » را بشکنیم.

زیارتنامه را که می بینیم، چشممان آب می افتد و «السلام علیک » را که می شنویم، بوی خوش کربلا به مشام دل می رسد.

توده های بغض، در گلویمان متراکم می گردد و هوای دلمان ابری می شود و آسمان دیدگانمان بارانی!

1394/07/24 @ 10:38


فرم در حال بارگذاری ...

مداحی های محرم