خطبه امام حسین (ع)
جابر از امام باقر(ع) نقل كرده است كه فرمودند :
امام حسین(ع) پیش از شهادت ، به اصحاب خود فرمودند :
« رسول خدا (ص) به من فرمودند : « فرزند ! تو به زودی به [ كربلای ] عراق برده میشوی و آن سرزمینی است كه در آن ، پیامبران و اوصیای پیامبران با هم دیدار كنند و [ عمورا ] نام دارد .
تو در آنجا به شهادت میرسی و نیز با تو جماعتی از یارانت كه [ از شوق دیدار حقّ ] درد شمشیر و نیزه را حس نكنند ، به شهادت میرسند .
و این آیه را تلاوت فرمود :
« و فرمودیم ! ای آتش ! بر ابراهیم خنك و سلام باش 2»
آن جنگ بر تو و آنان نیز خنك و سلام خواهد بود.
« شما را مژده باد ! به خدا سوگند ! چنانچه آنان ما را بكشند ، ما به [ نزد ] پیامبر ( ص ) خود درآییم . »
« سپس تا آن زمان كه خدا خواهد ، انتظار میكشم . آنگاه از زمین جدا شده ، همچون خروج امیرمؤمنان ( ع ) و قیام قائم ما و حیات رسول خدا ( ص ) برآیم .
سپس از نزد خدا ، گروهی آسمانی بر من فرود آیند كه قبلاً هرگز به زمین نیامدهاند و جبرئیل و میكائیل و اسرافیل و سپاه فرشتگان بر من آیند .
محمّد ( ص ) و علی ( ع ) و من و برادرم و همه آنان كه خدا بر ایشان منّت دارد ، در كجاوه های پروردگار ، بر اسبان دو رنگ كه از نورند و به كسی سواری ندادهاند ، فرود آییم .
سپس محمّد ( ص ) پرچم خود را به اهتزاز درآورد و آن را با شمشیر خود به قائم ما بسپرد .
سپس ما پس از آن تا خدا خواهد ، میمانیم .
سپس خدا از مسجد كوفه ، سه چشمه از روغن و شیر و آب بجوشاند .