« ارغوانی از نور »

صبح یک روز بهاری 

به نسیمی

که گذر می کند از روی اقاقی 

چه نکو می خندی 

*****

با نگاهی به فلک 

با سلامی به افق 

می روی از دل صحرای دنیّت

بیرون 

روی سجّادۀ شب بو 

سر ، به معراجِ زحل می سپری 

روی سبزینۀ برگ 

بوسه ای می زنی از شوقِ نیاز 

*****

روی امواج سپیدی از نور 

می روی تا خورشید  

و در این راه دراز

از دل ابر سیاه 

با چه وحشت زدگی می گذری !

و کنون غرق انوار خدایي شده ای 

و در آن وادی نور

می روی 

تا تجلّی شعور 

تا خنکنای حضور

« ارغوانی از نور ! »

سروده : « صبا ملکوتی »