چادرت ، شاعر دیوان غزل ها ست !

شاعرانه های یک زیبایی

شعر شاعران آیینه تمام نمای شرایط جامعه عصرشان از نظر سیاسی، اجتماعی و فرهنگی است. شاعران با سُرایش قالب های مختلف شعری به بیان احساسات، اعتراضات و خواسته های خود از سیاستمداران، دولتمردان و مردم زمانه می پردازند.

از دیرباز شاعران معقول و متعهد ایران زمین از نظم به عنوان دُری گرانبها برای ترویج عفاف و حجاب در سطح جامعه و تقبیح بی عفتی و بدحجابی بهره ها برده اند.

 یادگار قرن ها عفت، نجابت، بندگی است / سرفراز داستانها، چادر ایرانی است ( وحید گرجی)

شعر شاعران آیینه تمام نمای شرایط جامعه عصرشان از نظر سیاسی، اجتماعی و فرهنگی است.

شاعران با سُرایش قالب های مختلف شعری به بیان احساسات، اعتراضات و خواسته های خود از سیاستمداران، دولتمردان و مردم زماانه می پردازند.
از دیرباز شاعران معقول و متعهد ایران زمین از نظم به عنوان دُری گرانبها برای ترویج عفاف و حجاب در سطح جامعه و تقبیح بی عفتی و بدحجابی و بی حجابی بهره ها برده اند.
در واقع شاعران متعهد و هوشمند پارسی زبان، اهمیت وافر این مقوله اخلاقی را دریافته اند. آنان سعی کرده اند ابعاد گوناگون عفاف و حجاب را در جنبه های مختلف شعر خود به دیگران و خود بنمایانند تا با یادآوری آن بتوانند سنگ بنای عفاف را به صورت نهادینه در میان گروههای مختلف جامعه بنیان نهند. در این میان « ابوالقاسم فردوسی » از جایگاه ویژه ای برخوردار است.
برای مثال در شاهنامه، کمال زن در این است که عفاف و حجاب، شرم و حیا را با علم و آگاهی جمع کرده باشد.

به سی سال بانوی ایران بدم
بهرکار پشت دلیران بدم
نجستم همیشه به جز راستی
ز من دور بُد کژی و کاستی ( وصف شیرین در دربار خسرو پرویز از زبان خودش )

همانطور که گفته شد ، شعر شاعر بازتاب اوضاع اجتماعی اوست و در ادبیات چون سینما و موسیقی ما شاهد ابتذال نیز هستیم . از این رو یکی از ابزارهای مهم در ترویج بی حجابی ، استفاده از ادبیات منظوم است . در این زمینه شاعران نوگرا و متجدد، اشعار بسیاری در ستایش از کشف حجاب سرودند و کوشیدند با استفاده از این زمینه ادبی ، حجاب را تحقیر کنند و در میان مردم، سبک و آن را عامل انحطاط جامعه ایرانی نشان دهند.

طبیعی است که دامنه نفوذ شعر و ادبیات، بسیار جدی بوده و این اشعار می توانست تأثیر عمیقی در میان توده مردم برجا بگذارد.
سرایش شعر در نفی حجاب ، از ایرج میرزا ، عشقی و عارف شروع شد و پس از کشف حجاب رسمی رضا شاه ، بسیاری از شاعران حرفه ای و غیر حرفه ای ، برای خالی نبودن عریضه ، قطعه ای در این باره سرودند. به همین مناسبت،در تمامی مجالسی که برای بزرگداشت هفدهم دی برگزار شد ، شاعران برجسته و غیر مشهور نیز حاضر شدند و قصیده ها و غزل های خود را در ستایش از اقدام رضا خان همراه با تعابیر زننده از حجاب خواندند . مطبوعات آن زمان نیز به کار نشر اشعار شاعران پرداختند و حتی مجموعه هایی از اشعار این چنینی یکجا فراهم آمد و به چاپ رسید.

هم زمان با این جریان استعماری ، جمع بسیاری از شاعران متدین و مردمی ، به دفاع از هویت ملی مذهبی ایرانیان پرداختند و با سرودن اشعاری در وصف حجاب ، به مقابله با این هجوم فراگیر برخاستند . این اشعار که متناسب با شرایط آن روزگار سروده شد، نهضت مردم را در ایستادگی مقابل تهاجم گسترده غرب زدگی و از خود بیگانگی یاری کرد. شاعران دین دار کوشیدند افزون بر استفاده از تعابیر ادبی، به شرعی بودن حکم حجاب و نیز فواید اجتماعی آن در شعر خود اشاره کنند.

نمونه ای از دفاع جانانه شاعران عصر حاضر از مقوله حجاب و عفاف که نشان می دهد چیز بی اصالت و وارداتی هر چند به زبان فاخر شعر سروده شود ، تأثیرگذار نخواهد بود .

اگر رقیب ، دل خود ز غصه آب کند
محال آنکه توان ، رفع از حجاب کند

بگو به مدعی ، هرگز به ادعا نرسی
بسوز ! عاقبت این غم تو را کباب کند

هزار مثل تو کردند این خیال ، ولی
نشد میسر ایشان ، که فتح باب کنند

البته در تاریخ ادبیات ایران ، هستند شاعرانی که به دلایل مختلف نسبت به زن و مسائل زنان بی اعتنا هستند و حکیم ناصرخسرو قبادیانی ، بی اعتناترین شاعر ادبیات فارسی به زن شمرده می شود که دیوان او در نگاه اول ، خالی از حضور زن تلقی می گردد ؛ لکن در لایه های ذهن او و در میان اشعارش می توان به طور غیرمستقیم سایة نامرئی زن را پیدا کرد .

در ادامه نمونه ای از اشعار شاعران ایران زمین را در ستایش عفاف و حجاب زن می خوانیم :

ادامه »